[674] http://serce-ognia.blogspot.com/

Adres bloga: Serce Ognia

Autorka: Andzia

Oceniająca: Aithnne

1. Pierwsze wrażenie

Serce ognia. Od razu kojarzy mi się z magią, czarownicami, walką dobra i zła. Na tym etapie jeszcze nie mogę stwierdzić, czy moje przypuszczenia są dobre. Jednak zauważyłam, że blogerzy często używają podobnych słów. Może to dlatego, że jest coraz więcej zajętych adresów?
Twój adres wydaje się być dość pospolity, ale z drugiej strony jest intrygujący. Jego prostota sprawia, że łatwo go zapamiętać. Jestem ciekawa treści oraz tego, jakie powiązanie ma nazwa i samo Twoje opowiadanie. Uważam, że adres jest bardzo tajemniczy i mroczny.

A co z belką? Widzimy słowa Tolkiena: Nikt prawie nie wie, dokąd go zaprowadzi droga, póki nie stanie u celu. Bardzo interesujące i zachęcające do lektury. Od razu działa na wyobraźnię.

Szablon nie razi w oczy, czcionka jest czytelna, czyli wszystko jest tak, jak powinno być.

10/10

2. Grafika

Szablon jest dopracowany, estetyczny i utrzymany w ciemnych kolorach. Robi się coraz bardziej mroczno i klimatycznie. Spis Treści oraz Strony są w widocznym miejscu i łatwo je odczytać. Duży plus dla Ciebie za to, że nie zapominasz o oceniających. Napis na nagłówku oraz obrazek łódki idealnie się komponują. Szablon z pewnością nie odciąga wzroku od treści.
Zmieniłabym ilość postów na stronie głównej do jednego lub dwóch, ponieważ aktualnie znajduje się tam ogłoszenie. Nie mam więcej zastrzeżeń.

10/10

3. Treść

Rozdział I

Mam mieszane uczucia po pierwszym rozdziale. W końcu mogę poczytać opowiadanie, gdzie głównym bohaterem jest chłopak. Większość jest o dziewczynach, więc jest to bardzo miła odskocznia.
Po pierwszy rozdziale czuję ciekawość, więc to bardzo dobrze. Stworzyłaś własny świat i świetnie (czyli stopniowo) wprowadziłaś nazwy i imiona. 

Kolejną sprawą jest to, że sytuacje wydają się być wymuszone. Chłopak jest poparzony, chce się wyleczyć i pojawia się Drussi. Jeśli chodzi o nią, to w rozdziale pierwszym jest za bardzo przerysowana. Ale dzięki temu czuć kontrast między Drussi i Nathanielem.

Czuję, że to będzie naprawdę dobre opowiadanie. Już w tym momencie mogę powiedzieć, że masz świetny styl i piszesz naprawdę dobre opisy.

Rozdział II

Nathaniel zabija stworzonko i tak po prostu wraca do zamku oraz bierze kąpiel? Kiedy o tym myśli, pojawia mu się tylko gęsia skórka. Czy patrząc na okrucieństwo w swoim świecie, aż tak bardzo przyzwyczaił się do śmierci i zabijania? Przecież nawet nie jest dorosły, więc jego psychika się jeszcze kreuje i powinien jakoś bardziej to przeżyć. Nie mówię, że od razu ma od tego zwariować, ale jego reakcja była bardzo nienaturalna.

Podoba mi się jego zamiłowanie do książek. Może nie jest bardzo umięśniony, ale za to ma dużo w głowie, prawda?

Pod koniec rozdziału w łóżku Nathaniela, pojawia się Drussi. Nie ma żadnej straży w zamku i wokół niego? A może Baalderic jest bardzo spokojny o swoje życie? Ale w końcu to demoniczna Drussi, więc jakoś mogła dostać się do chłopaka. Dzięki temu końcówka rozdziału jest bardzo interesująca. Brawo.

Rozdział III

Mam już odpowiedzi na pytania, które zadałam wyżej. Przebiegła Drussi. Lubię takie charaktery, ponieważ nigdy nie wiadomo, czym zaskoczą i w którym momencie. Nie boi się niczego i jest przebiegła.

Tutaj troszkę wyszedł Ci romans. Sądziłam, że z tym jeszcze poczekasz. Okazanie uczucia między nimi było tylko kwestią czasu. Całe wydarzenie z pocałunkiem opisałaś z dobrym wyczuciem i nie wyszła Ci przesłodzona scena z całującą się parą. Zachowałaś w tym umiar i dobrze, że Drussi się nie zmieniła. Jej docinki są bardzo charakterystyczne i można się ich spodziewać wszędzie, gdzie dziewczyna się znajduje.

Rozdział IV

Ten rozdział był bardzo ciekawy. W końcu doszła jakaś nowa postać, czyli Anayelle. Sądzę, że nie zostanie na długo, ale zawsze to jest jakaś odskocznia od Nathaniela, Drussi oraz Baalderica, ponieważ od początku wszystko dzieje się wokół nich. Twoje kolejne rozdziały stawiają więcej pytań, niż odpowiedzi. Powoli wtajemniczasz czytelnika w swój wykreowany świat.

Rozdział V

Strasznie długi i ciekawy rozdział.

Pojawiło się tu dużo postaci i nowych imion. Różnica charakterów i stylu wypowiedzi bardzo rzuca się w oczy.
Podejrzewałam, że na koniec będzie pocałunek. Zabieg pod koniec jest interesujący i jestem zadowolona. Potrafisz utrzymać napięcie do ostatniego zdania, a to jest przecież bardzo ważne, prawda?

Bardzo spodobał mi się ten fragment:

Chłopiec upadł na kolana, łkając cicho; wtulił twarz w łono matki, czując jej ciepło ogarniające go ze wszech stron niczym skrzydła orlicy otulające maleńkie, spragnione czułości orlę.

Rozdział VI

Opis trupów kobiet, mężczyzn i dzieci był genialny.

Super, że wspomniałaś coś o tym, co dzieje się u Drussi. Myślałam, że na chwilę odejdzie na dalszy plan, a tu taka mała niespodzianka. Polubiłam ją.

Moc przypomina o sobie czternastolatkowi i zaczyna robić się interesująco. Czy Artham poradzi sobie, gdy będzie sam na sam z Nathanielem, który będzie musiał zapanować nad Mocą?

Rozdział VII

Czemu rozdział taki krótki? Stać Cię przecież na więcej. :)

Rozdział jest bardzo spokojny, o ile można użyć takiego określenia. Poznajemy bardziej szczegółowo życie Drussi oraz losy wymarłej wioski. Końcówka jest bardzo zaskakująca i interesująca. Dlaczego Artham akurat zapytał o znachorkę? Jego reakcja również była niecodzienna.

Przejdźmy do podsumowania. Zacznę od bohaterów. Na pierwszy ogień pójdzie Baalderic Blisrin van Saaren de Phaetesu, który chyba ma najdłuższe imię. Mam słabość do imion z podwojonymi literkami, więc Baalderic i Drussi bardzo mi się podobają. Ojciec Nathaniela jest wyraźnie złą postacią w opowiadaniu, który oszalał od posiadania mocy. Postać bardzo wyrazista i przemyślana. Do ostatniej chwili życia jest tym złym. Jego syn Nathaniel, czyli główny bohater opowiadania, jest niezbyt silnym czternastolatkiem. Świetnie, że nie zrobiłaś z niego pokraki w stu procentach. Może siły ani postury odpowiedniej nie ma, ale za to jest bardzo mądry i lubi czytać książki. Sam Artham przyznał, że dużo wie. Jest interesującą postacią. Troszkę nieporadny, ale da się go polubić. Ma swój styl, charakter. Nathaniel i Drussi bardzo przypadli sobie do gustu. Dziewczyna jest pewna siebie, czasami opryskliwa, a inne kapłanki nie są do niej przychylnie nastawione. Wynika to z jej pochodzenia oraz zachowania. Myśląc nad nią dłużej, mogę powiedzieć, że jest to tzw. babka z jajami. Urozmaica opowiadanie i jest bardzo charakterystyczną postacią. Ma swoje zalety i wady. Opiekunką Drussi zostaje Viridiel, kapłanka z ciekawym i również charakterystycznym językiem. Ma poczucie humoru, ale, kiedy jest taka potrzeba, staje się surowa. Zauważyłam, że bardzo lubisz imiona zaczynające się od „v”  lub „y”. Masz oryginalne pomysły co do nazw i właśnie imion. Każda postać jest przemyślana i ludzka. Ma swoje mocne i słabe strony. Nie mogę przyczepić się do ich kreacji.

Wspomnę coś o Twoim słownictwie. Używasz archaizmów i słów, które nie są popularne (kurhany, odrzwia, wolumin). Myślę, że przez to część czytelników może zrazić się do twojego opowiadania, ponieważ nie są przyzwyczajeni do takiego języka. Nie każę Ci tego zmieniać, ale przez to twoje opowiadanie czytają... dojrzalsze osoby, które raczej wyszły już z gimnazjum. Takie jest moje odczucie.

Twój styl jest rewelacyjny. Serce ognia czytało mi się bardzo przyjemnie i szybko, mimo że rozdziały były długie. Budujesz zgrabne zdania i nie gubisz się w nich. Widać, że potrafisz pisać i wychodzi Ci to naprawdę świetnie. Znasz umiar i bardzo podobają mi się zakończenia rozdziałów, które błagają, aby czytać kolejne rozdziały. 

Czas w którym dzieje się akcja, narzuca pewien styl dialogów. Bardzo ładnie z tego wybrnęłaś i każdy bohater ma swoją indywidualną mowę i po niej można ich dobrze poznać. Dialogi są bardzo wyraziste oraz brzmią bardzo naturalnie, gratuluję! 

Opisy są bardzo dokładne. Idealnie przedstawiają miejsca, myśli oraz uczucia. Sprawiasz, że czytelnik przenosi się do Twojego świata. Opisami przeplatasz dialogi bohaterów i wychodzi Ci to bardzo dobrze. Było wiele ciekawych fragmentów, ale ja przytoczę tylko ten jeden, który bardzo mi się spodobał:

Jej duże, lekko wyblakłe oczy otaczała delikatna siateczka zmarszczek, lecz było w jej spojrzeniu coś zaskakująco młodzieńczego; figlarne, pełne życia iskierki tliły się w jej źrenicach. Złociste włosy kobiety przeplatały srebrne pasemka siwizny, zaś na skroniach spoczywał skromny, acz finezyjnie wykonany, srebrny diadem. Ozdobione prostymi pierścieniami, noszące znamiona ciężkiej pracy dłonie leżały w bezruchu splecione na podołku kobiety, zatopione w fałdach prostej, białej szaty.

Teraz przejdźmy do świata przedstawionego. Wszystko piękne  uporządkowane. Nie mam się do czego przyczepić, ponieważ wszystko to ładnie wymyśliłaś i przedstawiłaś czytelnikowi. Stworzyłaś swój świat, a to nie jest rzeczą łatwą. W dodatku nie gubisz się w nim, więc to też jest duży plus dla Ciebie.

Natomiast nurtuje mnie jedno, a dokładniej wiara. Z jednej strony mamy bóstwa z mitologii, a z drugiej strony elementy chrześcijaństwa. Czy te dwie religie są ze sobą jakoś powiązane? 

Bardzo spodobały mi się nazwy godzin.

Akcja toczy się bardzo szybko, a może to tylko moje spostrzeżenie? Fabuła jest bardzo wciągająca. Sam pomysł o chłopcu, który zmaga się, aby kontrolować Moc, jest oryginalny i interesujący.

Nie mam Ci nic do zarzucenia. Piszesz na bardzo wysokim poziomie, to widać. Twój pomysł jest bardzo oryginalny i mam nadzieję, że będziesz go kontynuować. Masz wielki talent i dryg do pisania. Widać, że lubisz to, co robisz. Trzymaj swój poziom i zaskakuj swoich czytelników, z którymi masz dobry kontakt. Ode mnie dostajesz maksymalną ilość punktów.

40/40

4. Poprawność

Rozdział I

„Tak to wygląda jak ci durni magowie zabierają się za to, czym (...)”

Przecinek przed „jak".

„Ale trzeba przyznać, że jak na czarodzieja to i tak całkiem nieźle (...)"

Przecinek przed „to".

„– Mógłbyś chociaż zapytać jak mam na imię”

Przecinek przed „jak".

„Ale jest szansa, ze w którejś z nich są informacje”

Zabrakło kropki nad „z”.

Rozdział IV

 „Bała się snuć choć cień podejrzenia, że anomalie pogodowe nad Alderoth mogły mieć choć najmniejszy związek z Nathanielem.”

Powtórzenie.

„–Jesteś słaba, Anayelle, słaba i żałosna...”

Spacja.

Rozdział VI

„(...) kroków. –Wyruszamy o świcie.”

Spacja.

Błędów bardzo mało. Dwie spacje i pominięcie kropki nad literką każdemu się zdarza, prawda? Z te szczególiki odejmę Ci pół punktu.

19,5/20

5. Ramki

Home, czyli powrót na stronę główną. Jesteś pewna tego, że ma być home, a nie strona główna bądź dom? Lubię jednorodność, jeśli o to chodzi, więc trochę drażni mnie angielskie słowo, gdy reszta, np. sznurki, są napisane w języku polskim.

Sznurki to nic innego jak spis rejestrów, ocenialni i blogów, które czytasz. Wszystko jest poukładane i czytelne.

W O opowiadaniu piszesz o tym, co sprawiło, że zaczęłaś pisać opowiadanie. Bardzo ładnie i ciekawie to przedstawiłaś.

O Autorce. W interesujący sposób przedstawiłaś się w kilku zdaniach. Jesteś dowodem na to, że nie trzeba pisać nie wiadomo ile, by dobrze przedstawić swoją osobę. Nie spotkałam się wcześniej z takim opisem i jestem nim oczarowana. Najbardziej spodobało mi się (i rozbawiło!) zdanie: Kocham psy i koty. Równocześnie. Da się.

4,5/5

6. Punkty dodatkowe

Za fantastyczne dialogi oraz opisy.

1/4

Podsumowanie
Zdobyłaś: 85 punktów.
Ocena: celujący (6).

Gratuluję wysokiej oceny. Blog w pełni na taką zasłużył.